Debata Społeczna "Bezpieczeństwo to nasza wspólna sprawa" - Aktualności - KPP w Otwocku

W ramach debat społecznych na terenie województwa mazowieckiego w dniu 01 października w PMDK, przy ulicy J. Poniatowskiego 10 w Otwocku, odbędzie się spotkanie, którego tematem będzie szeroko rozumiane wsparcie działań na rzecz ograniczenia przestępczości pospolitej " Bezpieczeństwo to nasza wspólna sprawa".

Organizatorem tej debaty, jest Komenda Powiatowa Policji w Otwocku, która włączyła się w realizację rządowego programu ograniczenia przestępczości i aspołecznych zachowań „Razem bezpieczniej” mającego na celu ograniczenie skali zjawisk i zachowań, które budzą powszechny sprzeciw i poczucie zagrożenia.

Poniżej przedstawiamy Państwu założenia oraz samą genezę strategi community policing

Rządowy program ograniczania przestępczości i aspołecznych zachowań „Razem bezpieczniej” ma na celu ograniczyć skalę zjawisk i zachowań, które budzą powszechny sprzeciw i poczucie zagrożenia. Jest on zgodny z przyjętym przez Radę Ministrów dokumentem „Strategia Rozwoju Kraju 2007-2015”, którego jednym z priorytetów jest „Budowa zintegrowanej wspólnoty społecznej i jej bezpieczeństwa”. W dokumencie tym wskazuje się, że „przy współpracy z lokalnymi społecznościami należy dążyć do tworzenia efektywnych lokalnych systemów bezpieczeństwa oraz wspierać działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa lokalnego, w szczególności mając na celu ograniczenie najbardziej dokuczliwej dla obywateli przestępczości pospolitej”. To ważny obszar wspólnych działań administracji państwowej i samorządowej, który doskonale wpisuje się w istotę community policing.



Istota Community policing

    Strategia community policing koresponduje z zasadami skutecznego działania Policji, jakie sformułował w 1829 r. szef policji w Londynie Robert Peel. Generalnie położył on nacisk na działania kreatywne, współpracę Policji i społeczeństwa i zaufanie ludzi do policji, także na skuteczność mierzoną zmniejszeniem liczby przestępstw, a nie liczbą podjętych działań. Stwierdził on, że: „We wszystkich podejmowanych przez siebie działaniach policjanci zawsze winni przestrzegać zasady, że Policja to społeczeństwo, a społeczeństwo to policja. Stróże prawa tworzą przy tym specyficzna grupę obywateli, zawodowo dbających o przestrzeganie zasad, których poszanowanie w imię dobra wspólnego jest zadaniem każdego z nas". Jest to polityka, która poprzez proaktywne wykorzystanie środków społecznych prowadzi do zmiany warunków stanowiących podłoże działań przestępczych, nastawiona jest na:
    osiągnięcie skutecznej kontroli przestępczości,
    zmniejszenie poczucia zagrożenia przestępczością,
    poprawę jakości życia,
    usprawnienie pracy i poprawę wizerunku (podniesienie autorytetu) policji.
Na strategię tę składają się następujące elementy:
    Community partnership: chodzi o partnerską współpracę policji z mieszkańcami, przedstawicielami miejscowych kościołów, szkół, stowarzyszeń, placówek zdrowia, biznesu itp., poprzez długotrwałą zarazem efektywną współpracę;
    Problem solving: wspólne (w porozumieniu z innymi podmiotami) rozwiązywanie problemów społecznych (patologie społeczne, przestępczość, bezrobocie).  
Konstytutywną cechą community policing są niewątpliwie konsultacje, systematyczne badanie potrzeb mieszkańców i ich oczekiwań w stosunku do Policji. Mogą to być badania ilościowe, ankietowe, mogą też być jakościowe lub quasi-jakościowe – wywiady, rozmowy, także za pośrednictwem Internetu lub bezpośrednie spotkania. W tym celu najskuteczniejsza jest adaptacja lokalnych jednostek Policji dla potrzeb lokalnej społeczności oraz zaangażowanie osób (liderów opinii) i instytucji pozapolicyjnych w rozwiązywanie lokalnych problemów związanych z bezpieczeństwem, które stanie się końcowym, w sensie logicznym, etapem podjętych działań, skierowanych na grupy społeczne najbardziej podatne na działania przestępców np.: nieletnich, osoby starsze, niepełnosprawnych.

    Policja to umundurowana, uzbrojona formacja służąca społeczeństwu. Jest to bardzo prosta definicja. Określenie „służąca społeczeństwu" precyzuje charakter zadań stawianych przed Policją, wskazuje główny cel przyświecający wszelkim jej działaniom. Owym głównym nadrzędnym celem jest bezpieczeństwo obywateli, którego miarą ma być rzeczywiste poczucie bezpieczeństwa każdego z nich. Działania podejmowane przez Policję mają służyć społeczeństwu, dlatego też nie mogą być realizowane w izolacji od obywateli, muszą być społecznie akceptowane. Jedną z form tych działań jest stałe poszukiwanie i wdrażanie skutecznych programów prewencyjnych oraz dostosowywanie działań policji do występujących zagrożeń i oczekiwań społecznych. Podstawą opracowywanych strategii zapobiegania przestępczości są analizy policyjne poszerzone o dane społeczne, socjologiczne, materialne i inne dotyczące osób i grup zagrożonych. Wychodząc z założenia, że na ograniczenie przestępczości mają wpływ nie tylko działania policyjne, należy stwierdzić, że niezbędne jest włączenie się w przedsięwzięcia profilaktyczne wszystkich instytucji, od których zależy poziom bezpieczeństwa społecznego.
    Funkcjonariusze Policji (a także innych podobnych służb) powinni być członkami społeczności, w których pracują. Budowanie wzajemnego zaufania i wiary w praworządność dokonuje się poprzez nawiązywanie bezpośrednich kontaktów z ludźmi - policjanci powinni być otwarci na problemy obywateli okazując cierpliwość, zrozumienie i chęć pomocy, nawet w przypadku, kiedy powierzone problemy nie mają bezpośredniego związku z naruszeniem prawa. W założeniach policjant ma być bardziej kimś w rodzaju "przyjaciela" niż urzędnika państwowego i przedstawiciela władzy. Można wtedy liczyć na aktywny udział członków społeczności w działaniach mających na celu zwalczanie przestępstw.

    Poczucie bezpieczeństwa mieszkańców można kształtować na wiele sposobów. Realizując zadania związane z tematyką zapewnienia bezpieczeństwa, bardzo często główne kierunki działań skupiane są na inicjatywach mających na celu np. zwiększanie ilości środków finansowych przeznaczanych na podnoszenie poczucia bezpieczeństwa, konstruowanie coraz to wymyślniejszych urządzeń technicznych służących temu celowi czy angażowanie w kolejne przedsięwzięcia następnych instytucji czy urzędów. Zapomina się tym czasem, że to właśnie kształtowanie, czyli odpowiednio przemyślane projektowanie, modelowanie, wykonywanie i zagospodarowywanie otaczającej nas przestrzeni może stać się narzędziem, dzięki któremu uzyskamy bezpośredni wpływ na to, jak będzie nam się żyło w otaczającym nas świecie, a przede wszystkim, czy będzie nam się żyło bezpieczniej.
    Nieprzemyślane rozwiązania architektoniczne, urbanistyczne i techniczne, przy całej swej uciążliwości estetycznej czy funkcjonalnej, generują, niejako przy okazji, szereg zagrożeń natury kryminalnej. Rozwiązania przemyślane, oparte na sprawdzonych wzorcach, poparte latami doświadczeń i obserwacji, gwarantują, że zaprojektowane na ich podstawie otoczenie będzie przyjazne, funkcjonalne i, co najważniejsze, bezpieczne.

Istotną rolę w systemie bezpieczeństwa publicznego oraz w systemie działań profilaktycznych zajmują samorządy terytorialne. Odpowiedzialność za bezpieczeństwo i porządek publiczny ustawowo została nałożona na władze lokalne. Kompetencje w tym zakresie przyznano:
    Wojewodzie, kierującemu działaniami wszystkich jednostek organizacyjnych administracji rządowej i samorządowej działających na obszarze województwa,
    samorządom wojewódzkim ponoszącym odpowiedzialność za bezpieczeństwo publiczne,  
    samorządom powiatowym ponoszącym odpowiedzialność za porządek publiczny
i bezpieczeństwo obywateli,
    samorządom gminnym ponoszącym odpowiedzialność za porządek publiczny
i bezpieczeństwo obywateli,
Ponadto art. 1 Ustawy o Policji precyzuje podstawowe zadania w zakresie bezpieczeństwa. Należy do nich inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zapobieganie wszelkim zjawiskom kryminogennym. Ponadto współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi, organizacjami społecznymi oraz społecznością lokalną. Często zapomina się, że w modelu ochrony porządku i bezpieczeństwa jest miejsce dla wszystkich podmiotów i ich działanie powinno być spójne. Przestępczość jest zjawiskiem cywilizacyjnym, a Policja w walce z nią nie może być osamotniona.
Te działania muszą być wsparte i uzupełnione działaniami społeczności lokalnych
i samorządów.

Jedną z form takiego działania jest przeprowadzanie debat społecznych mających na celu zdiagnozowanie realnych oczekiwań społecznych wobec instytucji działających na rzecz bezpieczeństwa oraz wspólne rozwiązywanie problemów uciążliwych dla społeczeństwa. Udział w tego typu spotkaniach inicjowanych w ramach programu „Razem bezpieczniej”, wspólnie z zaangażowanymi w przedsięwzięcie podmiotami, w szczególności samorządami oraz społecznością lokalną będzie niewątpliwie kontynuacją zintegrowanych działań na rzecz bezpieczeństwa publicznego i pozwoli budować wizerunek skutecznej, profesjonalnej administracji.

Twierdzenie to potwierdza się w badaniach ankietowych – Polskie Badanie Przestępczości (PBP), realizowane cyklicznie od stycznia 2007 roku przez COBOS. Do tej pory przeprowadzono pięć edycji, ostatnią w styczniu tego roku. Badanie jest prowadzone na próbie 17 tys. Polaków powyżej piętnastego roku życia - po tysiąc respondentów (losowa próba reprezentatywna) w każdej komendzie wojewódzkiej i Komendzie Stołecznej Policji. Wylosowanie próby, przeprowadzenie badania oraz opracowanie statystyczne danych Komenda Główna Policji zleca niezależnym firmom badawczym. PBP jest realizowane zawsze w styczniu danego roku – respondent może w ten sposób dokonać oceny z perspektywy mijającego roku. Ostatnie badanie pokazuje, że po raz kolejny wzrosły oceny zarówno poczucia bezpieczeństwa, jak też pracy Policji. Jednym z istotniejszych pytań jakie zadano było: „Czy czuje się Pan(i) bezpiecznie spacerując w swojej okolicy po zmroku?” -  z wyników można zaobserwować że  aż 81% respondentów z terenu garnizonu mazowieckiego uważa, iż jest bezpiecznie (16,3% że jest niebezpiecznie) jest to wynik nieznacznie lepszy od ogólnopolskiego, gdzie 80,2% badanych stało na stanowisku, że jest bezpiecznie (16,7% uważało, że jest niebezpiecznie). Jeśli chodzi o mieszkańców z terenu działania Komendy Stołecznej Policji wskaźnik ten wyniósł 79% (16,2% badanych stwierdziło, że nie czują się bezpiecznie).

Wart odnotowania jest fakt, że 69,5% respondentów garnizonu mazowieckiego nie unika wychodzenia z domu po zmroku z obawy o bezpieczeństwo pewnych ulic, miejsc, ludzi (23% unika) - średnia krajowa wynosi odpowiednio 65,2% i 26,7%. Większość badanych z obszaru działania Komendy Stołecznej Policji (66,9%) na postawione pytanie odpowiedział przecząco, natomiast pewnych ulic, miejsc lub ludzi podczas ostatniego wyjścia z domu w godzinach wieczornych unikała niemal jedna czwarta respondentów (24,5%).
    Warto podkreślić, że oceny te mają potwierdzenie w innym badaniu opinii realizowanym cyklicznie przez CBOS (ostatnia edycja z kwietnia 2011 r.), gdzie wskazania poczucia bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania również przekraczają 80% Bardzo wyraźnie, w porównaniu do poprzedniej edycji badania, wzrosła ocena skuteczności Policji w walce z przestępczością. Wynosi ona obecnie 67,2% - wzrost o niemal 10 punktów procentowych w porównaniu do poprzedniej edycji!


Równie ważnym pytaniem w przedmiotowym badaniu było, „Czego, jakich zagrożeń najbardziej obawia się Pan(i) w pobliżu miejsca swego zamieszkania?”. Struktura udzielanych odpowiedzi, zarówno na Mazowszu, jak i krajowych była bardzo podobna. Jeśli chodzi o Komendę Stołeczną na podkreślenie zasługuje fakt, że 23% respondentów udzieliło odpowiedzi „niczego się nie obawiam”.

Kilka pytań w tej edycji PBP (i to jest nowość) skierowano do osób, które miały  bezpośredni kontakt z Policją. I tak, niemal jedna trzecia badanych, czyli 4859 osób z ogółu 17 tys., miało w ciągu ostatniego roku osobisty kontakt z Policją. Miał on miejsce przede wszystkim podczas kontroli drogowej, ale też wtedy, gdy badany występował w charakterze świadka bądź ofiary przestępstwa/wykroczenia lub gdy był legitymowany. Bardzo ważne jest to, że z osób mających osobisty kontakt z Policją dobrze ocenia go aż 82%.
Po raz pierwszy ankietowanym zadane zostało pytanie „Które kwestie związane z pracą Policji są dla Pana(i) osobiście najważniejsze?”. Ankietowani uznali, że najważniejsza jest łatwość w dodzwonieniu się do policji na numer alarmowy (KWP Radom 65,6%, KSP 55,2%) oraz w obu garnizonach - szybkie przybycie policjantów po wezwaniu na miejsce zdarzenia (odpowiednio 53,7%, 44%),

Warto też podkreślić, że ponad 10% respondentów (1807 osób) zgłaszało w ciągu ostatniego roku prośbę o interwencję na telefon alarmowy 997, 112. Do tych właśnie osób skierowano szereg pytań o ocenę tej interwencji – od możliwości dodzwonienia się, przez fachowość policjantów przyjmujących zgłoszenie oraz załatwiających interwencję, po przekazanie informacji na temat dalszego postępowania w sprawie. Zarówno ocena ogólna interwencji, jak też jej poszczególnych elementów jest wysoka – ogólnie na terenie Mazowsza całą interwencję dobrze ocenia 73,7% badanych, natomiast w garnizonie stołecznym wskaźnik ten wyniósł 82,9%.
W kolejnym pytaniu ankietowani odnieśli się do wiedzy, na podstawie której opierają swoje sądy dotyczące pracy Policji. Najwięcej opinii opierają na własnych obserwacjach pracy Policji (KWP Radom 43,4%, KSP 41,4%) oraz na poglądach członków rodziny, znajomych (KWP Radom 22,5%, KSP 20,6%).
    
W pytaniu „Czy w ciągu ostatniego roku miał Pan(i) osobisty kontakt z Policją?” ankietowani najczęściej podawali, że nie mieli (65,3% na terenie województwa mazowieckiego, 69,4% na terenie garnizonu stołecznego) - 70,9% średnia krajowa, w trakcie kontroli drogowej – (Mazowsze 19,9%, KSP – 16,1%) (12,2% średnia krajowa) oraz na Mazowszu w związku ze składaniem skargi, wniosku 5,3% (kraj 2,15) i w związku z wypadkiem/kolizją drogową - 4,6% (kraj 2,9%). Na terenie Komendy Stołecznej Policji drugim najczęstszą okazją do kontaktu z policjantem było bycie świadkiem zdarzenia – 8,4%.
    Na pytanie „Jak ogólnie oceniasz ten kontakt?” respondenci z Mazowsza w 79,0% twierdzili, że dobrze, z terenu KSP 82,9% (kraj 82,0%). Natomiast źle kontakty z Policją w obu garnizonach oceniło ok. 13,3% badanych (kraj 14,0%).


    
Podsumowując badanie ankietowe przeprowadzone wśród mieszkańców Mazowsza należy stwierdzić, że aż 81,7% respondentów czuje się bezpiecznie spacerując w najbliższej okolicy po zapadnięciu zmroku (średnia z lat 2007-2011 wynosiła 78,7%) i jest wyższy od ogólnopolskiego
o 1,5%.
    Jednakże należy zauważyć wzrost (w stosunku rok do roku) poczucia zagrożenia obywateli ze strony brawurowo jeżdżących kierowców - 35,4% (w 2011 roku wynosił 30,2%) - aczkolwiek średnia z lat 2007 - 2011 wynosiła 38,8% (wynik ogólnopolski wynosił 26,9% przy średniej z lat 2007 -2011, która wynosiła 35,0%).
    Zauważalny jest także trend wzrostu poczucia zagrożenia obywateli włamaniami - 34,3% respondentów wyraziło swoje obawy z tego powodu (średnia z lat 2007-2011 wynosiła 21,8%).

ZDEFINIOWANE  PROBLEMY

Przestępczość
Policja w celu zapewnienia bezpieczeństwa monitoruje stan zagrożeń, precyzyjnie diagnozuje potrzeby społeczne, dostarcza profesjonalną pomoc oraz podejmuje wielopodmiotowe przedsięwzięcia zapobiegawcze, zyskując w ten sposób zaufanie obywateli, z którymi utrzymuje stały kontakt.

Podejmując przedsięwzięcia zarówno prewencyjne jak i zapobiegawcze koncentrujemy się na właściwej organizacji służby, w tym dyslokacji wynikającej z analizy zagrożeń i diagnozy oczekiwań społecznych. Za priorytet uznajemy wsparcie procesu wykrywczego przez służbę prewencyjną, w ograniczeniu przestępczości, szczególnie 7 monitorowanych kategorii przestępstw. Poprawiamy efektywność zatrzymań sprawców na gorącym uczynku przestępstwa lub w bezpośrednim pościgu.
Pomimo wielu naszych działań obserwujemy szereg elementów mających wpływ na stan i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców z terenu garnizonu mazowieckiego oraz Komendy Stołecznej Policji.

Informacja statystyczna obrazująca skalę przestępczości w garnizonie mazowieckim.

Liczba stwierdzonych przestępstw o charakterze kryminalnym w garnizonie mazowieckim
w 2011 roku zwiększyła się osiągając wskaźnik dynamiki 101,9 %, przy jednoczesnym wskaźniku wykrycia 59,8% (wzrost o 1,7%). Wskaźnik zagrożenia na 10 tysięcy mieszkańców wyniósł 151,94%. Spadek natomiast został odnotowany w kategorii przestępstw o charakterze kryminalnym o 2,3% z 33.123 wszczętych postępowań przygotowawczych na 32.362.

Przestępczość na terenie garnizonu mazowieckiego w rozdziale na 7 monitorowanych kategorii

Dynamika przestępczości w 7 monitorowanych kategoriach osiągnęła następujące wartości: kradzież cudzej rzeczy – 99,8%, kradzież z włamaniem – 99,5%, uszkodzenie rzeczy – 98,4%, uszczerbek na zdrowiu – 89,4%, przestępstwa rozbójnicze – 84,9%, bójka i pobicie – 98,6%, kradzież samochodu – 93,1%.
    Analizując dane dotyczące przestępczości nieletnich zarówno w skali ogólnokrajowej jak
i skali garnizonu mazowieckiego należy stwierdzić, że od kilku lat w policyjnych statystykach utrzymuje się wysoki wskaźnik udziału nieletnich sprawców dokonujących czynów niebezpiecznych dla życia i zdrowia. Nieletni popełnili w 2011 roku 3 889 czynów, co stanowi 12,0%  postępowań wszczętych (9,7 % w 2010 roku). W 2011 roku ujawniono 2 274 nieletnich sprawców czynów karalnych, co stanowi 14,4 % ogółu podejrzanych (15,7 %  w 2010 roku).

Liczba stwierdzonych przestępstw o charakterze kryminalnym w garnizonie stołecznym w 2011 roku zwiększyła się osiągając wskaźnik dynamiki 100,2%, przy jednoczesnym wskaźniku wykrycia 42% (wzrost o 0,8%). Wartym podkreślenia jest fakt, że  w omawianym okresie odnotowano w kategorii przestępstw o charakterze kryminalnym spadek ilości o 1,1% z 68.967 wszczętych postępowań przygotowawczych na 68.222.

Wszystkie powyżej przedstawione dane obrazujące przestępczość na terenie garnizonu mazowieckiego oraz Komendy Stołecznej Policji, pokazują jak ogromny potencjał w ich przeciwdziałaniu tkwi we współpracy z instytucjami pozapolicyjnymi, samorządem lokalnym, a także w ścisłej współpracy ze społecznością lokalną.


Bezpieczeństwo w ruchu drogowym

Rozwoju motoryzacji i intensywności ruchu nie da się zatrzymać, wręcz przeciwnie spodziewane jest ciągłe jego nasilanie się. Oznacza to więc, że zagrożenie wypadkami w ruchu drogowym może okazać się coraz większe.

Miniony rok 2011, pod względem stanu bezpieczeństwa na drogach garnizonu mazowieckiego, był jednym z najlepszych w całej 12 letniej historii województwa (licząc od podziału administracyjnego w roku 1999). Odnotowaliśmy spadek liczby osób rannych o 121 przy wzroście zaledwie o 3 liczby wypadków. Oceny minionego roku nie zmienia nawet tragiczny bilans w kategorii liczby zabitych, która pomimo wzrostu o 35 (8,2%) jest znacznie niższa niż średnia z lat 1999 – 2009. Analizując przytoczone w wykresach dane statystyczne dostrzegamy, jak wielkie stoją przed nami wyzwania, pomimo wyraźnej tendencji poprawy, która jest oczywiście następstwem wysiłku wielu podmiotów działających na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym, ale być może w głównej mierze podniesienia poziomu świadomości społecznej naszych obywateli. Dla porównania warto wspomnieć, że liczby wypadków i ofiar na poziomie dwóch ostatnich lat odnotowywano
w naszym kraju przeszło 30 lat temu, kiedy natężenie ruchu w żaden sposób nie było porównywalne z obecnym.

Należy, więc zdać sobie sprawę, że ograniczenie wypadków i kolizji wymaga skutecznego dotarcia do społeczeństwa z informacją i wiedzą z zakresu zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Bezpieczeństwo w ruchu drogowym w okresie 12 miesięcy 2010/2011 na terenie garnizonu mazowieckiego pokazują również dane dotyczące ofiarochłonności wg rodzaju użytkownika drogi.

W 2011 roku kierujący byli sprawcami 2264 wypadków, w następstwie których 2910 osób zostało rannych, a śmierć poniosło 302 osoby. Z przyczyn leżących po stronie kierujących pojazdami najczęstszą było niedostosowanie prędkości do warunków ruchu, które stanowiło aż 35,6%. Na drugim miejscu plasuje się nieudzielenie pierwszeństwa przejazdu - stanowiące 24,6% ogólnej liczby wypadków spowodowanych przez kierujących. Nietrzeźwi kierujący byli sprawcami 237 wypadków (8,3%), w następstwie których śmierć poniosło 29 osób a 302 zostało rannych. Z powodu zawinionej niesprawności technicznej pojazdu doszło do 10 wypadków drogowych, w których zginęły 3 osoby a 7 zostało rannych.


Piesi przyczynili się do zaistnienia 338 wypadków, w następstwie, których 251 osób zostało rannych, a śmierć poniosło 97. Podstawową przyczyną wypadków spowodowanych przez pieszych było nieostrożne wejście na jezdnię: przed jadącym pojazdem, które stanowiło aż 58,9%. Na drugim miejscu plasuje się stanie na jezdni, leżenie - stanowiące 10,7% ogólnej liczby wypadków spowodowanych przez pieszych. Nietrzeźwi piesi byli sprawcami 84 wypadków (2,9%), w następstwie, których śmierć poniosło 15 osób a 72 zostało ranne.

Na terenie garnizonu Komendy Stołecznej Policji przedmiotowe statystyki przedstawiają się w sposób następujący:

Jeśli chodzi o stan bezpieczeństwa w ruchu drogowym na obszarze m. st. Warszawy
oraz podległych właściwości KSP powiatów w okresie styczeń – grudzień 2011 r. miało miejsce:
•    2266 wypadków drogowych, w wyniku których:
•    2729 osoby odniosły obrażenia ciała,  
•      253 osoby poniosły śmierć.

W porównaniu do analogicznego okresu 2010 r. liczba wypadków spadła o 32,
 a wskaźnik dynamiki wyniósł 98,5%. Przedstawiony powyżej wykres obrazuje pozytywną tendencję utrzymującą się od 2009 roku w zakresie spadku ilości wypadków drogowych oraz osób rannych w ich wyniku.

Z przyczyn leżących po stronie kierujących pojazdami najczęstszą było nieprawidłowe przejeżdżanie przejścia dla pieszych, które stanowiło 33,7%. Na drugim miejscu plasuje się nieudzielenie pierwszeństwa przejazdu - stanowiące 31,9% ogólnej liczby wypadków spowodowanych przez kierujących.

Piesi przyczynili się do zaistnienia 152 wypadków, w następstwie których 127 osób zostało rannych, a śmierć poniosło 31. Podstawową przyczyną wypadków spowodowanych przez pieszych było nieostrożne wejście na jezdnię: przed jadącym pojazdem, które stanowiło 38,8%. Na drugim miejscu plasuje się przekraczanie jezdni w miejscu niedozwolonym - stanowiące 30,3%, ogólnej liczby wypadków spowodowanych przez pieszych.

Za tragedie na drogach nie odpowiadają ani same drogi, ani sam kierowca, ani prędkość.
To bardzo często wypadkowa wszystkich czynników. Dlatego tak ważne są elementy strategii 4E, do których zaliczamy:
•    inżynierię (upłynnianie ruchu i bezpieczna infrastruktura),
•    nadzór nad ruchem (bieżące analizy i egzekwowanie prawa),
•    komunikację ze społeczeństwem i edukację (promocja bezpiecznych zachowań),
    ratownictwo medyczne (współpraca ze służbami ratownictwa medycznego).
Wypadki drogowe to nie tylko statystyki, to również ogromne straty, tragedie konkretnych ludzi i ich bliskich. To również ogromne starty społeczno-ekonomiczne, które w istotny sposób wpływają na jakość życia obywateli. Te straty, jeszcze nie doceniane w pełni przez decydentów, da się w znacznym zakresie ograniczyć. Potrzebne jest jednak podjęcie działań na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego i poprawy pozycji ofiar wypadków, w którym bardzo istotny udział muszą mieć wszystkie jednostki odpowiedzialne za poszczególne elementy odpowiedzialne za bezpieczeństwo drogowe, w tym samorząd oraz społeczność lokalna.
Mając na uwadze cele długoterminowe polskiej Policji na pierwszym miejscu został postawiony priorytet społeczeństwo – obywatel, czyli praca na rzecz społeczeństwa, przy jednoczesnym wsłuchiwaniu się w oczekiwania społeczne i dążeniu do ich spełniania. Realizacja ustawowych zadań musi być przeprowadzana w sposób, który pozwoli na pewne zmiany wizerunku Policji na bardziej przyjazne społeczeństwu. Nacisk należały położyć na dbałość o wzrost zadowolenia społeczeństwa z jakości pracy Policji. Praca policjanta to służba ludziom, która musi wiązać się z rozpoznawaniem i zaspokajaniem ich potrzeb. Wyniki powyższych ankiet wskazują na duże zaufanie jakim społeczeństwo obdarzyło organy ścigania. Chcąc wykorzystać tak przychylne nastroje społeczne należy w dalszym ciągu wychodzić naprzeciw ich oczekiwaniom w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa, do których zaliczają się:
    wprowadzenie konsultacji społecznych,
    zachęcenie obywateli do współpracy z Policją,
    zadbanie o poziom pracy policjantów,
    zwiększenie uprawnień policjantów,
    odciążenie funkcjonariuszy od spraw drobnych.
Doskonałym narzędziem będą tu debaty społeczne, które są cennym źródłem pozyskiwania informacji dotyczących zagrożeń przestępczością i problemów społecznych oraz sposobów realizacji społecznych oczekiwań. Dlatego też na terenie każdego powiatu garnizonu mazowieckiego zostaną zorganizowane spotkania z udziałem administracji rządowej i samorządowej, Policji, instytucji pomocowych, organizacji pozarządowych, przedstawicieli spółdzielni mieszkaniowych oraz mieszkańców danego rejonu. Inicjowanie debat społecznych powinno stanowić zadanie wpisane
w strategię Komendy Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu i Komendy Stołecznej Policji.